18 Martla 24 Mart arası, dünya ölçüsünde "Açlıkla Savaşma Haftası" ilân edilmiş. […] Düşünüyor uzmanlar, açlıkla nasıl savaşılır diye. Sanki çaresi ortada değilmiş gibi. Açlıkla nasıl savaşılır? İnsanları doyurmakla, gereksiz yerlere para dökmemekle, milyarları havalara uçurmamakla…

Yıllarca önce açlık konusunda yapılan bir açıkoturumda, İngiliz yazarı Huxley, şunu demişti: "Sosyal ilerleme, teknik ilerleme ile el ele yürümelidir." Teknik alanda yüzyıllar aşılıyor, ama sosyal alanda yerinde sayılıyor. […] Gerçek uygarlık yerinde sayıyor, geriliyor hatta. O gerçek uygarlığı bir dirilttik mi, ne açlık kalır, ne korku, ne savaş!

Brezilya'nın gecekondu mahallelerinden birinde yaşayan Carolina Maria de Jesus "Açlığın rengi sarı" diye yazmıştı kitabında. Ne zaman ki, bir çöp tenekesinde kuru bir ekmek parçasını bulup yemiş, bu sarı renk yitip gitmiş birden! Böyle görüp anlamış, açlığın rengini. Demek dünyanın üçte ikisi sarı bir dünyada yaşıyor, sarılar içinde içten içe sarararak […].

İnsanoğlunun mikroba, hatta virüse, ruhi şoklara, iklim koşullarına, sürekli çalışmalara, endişelere, hatta sevinçlere katlanabilmesi için günde en az 2000 kalori alması gerekliymiş. Avrupalı, Amerikalı uygar insan 2500 kalori alıyormuş ortalama. Şimdi bir de şu listeye bakın: Hindistan'da, Pakistan'da, Çin'de, halkın büyük çoğunluğunun alabildiği kalori 1000, Endonezya, Mısır, Brezilya'nın Matta Grosso'sunda ise 1500. Bunlar bilinen sayılar, ya bilinmeyenler!…

Fransız yazarı Pierre Gascar,[…] bu duruma insan sayısının günden güne yükselmesinin sebep olduğunu söylüyor: "sayının artışına karşı ne yapılabilir? Çocuk yapmak fakirler için varlıklarını duymanın tek yoludur. […] Dünya güzeldir. Sert rüzgarı kesen bir ağaç dizisi, iyi bir ırmak, bir avuç verimli toprak binlerce insanı besleyebilir. […] Biz kanallar, elektrik santralleri, traktörler yerine atom denizaltıları, uçaklar, füzeler yapıyoruz! […] " Yazar tek çıkar yolu barışta buluyor. "Barış açlığı yenebilir ancak… Bugün Filipinler'de, Çin'de, Magrip'te açlıktan ölen çocuklar, bizim bir türlü sona ermeyen soğuk savaşımızın kurbanlarıdır. Dünyanın açlığı bir kangrendir. Bunu duymalı."

Batı ülkelerinin, Doğu ülkelerinin savaş için, belki hiçbir zaman çıkmayacak bir savaş için, belki de çıktığı anda dünyayı ortadan kaldıracak bir savaş için harcadıkları milyarları bir düşünün. […]

Huxley, sosyal ilerleme teknik ilerlemeden geri kaldı demek istemiş. Uzaylarda meydan okuyan insanlar teknik ilerlemenin sonuçları. Mutlu veya mutsuz sonuçları, ama her şeye rağmen teknikte aşılan yol baş döndürücü. Yıkmak, daha çok yıkmak için, öldürmek daha çok öldürmek için teknik alanda yarış var. […] Ne kadar çok öldürürsen, o kadar teknikte ilerisin! Ne olur bir de ne kadar çok insanı yaşatırsan, o kadar uygarlıkta ilerisini uygulamaya çalışsak!

Üç insandan ikisi açken üçüncü insan nasıl rahat uyur, huzur içinde yaşar? Hele bütün olanaklar, mutluluğun bütün çıkar yolları, huzurun anahtarı yalnız ama yalnız o üçüncü adamın elinde olursa… […] "Açlığın rengi sarı". Bir lokma ekmek bu sarı rengi değiştirebiliyor. Bütün mesele o bir lokma ekmeği bulabilmekte, verebilmekte. […]

______________________________________

⁽¹⁾ Kangren: sınırlı bir yerdeki dokuların ölmesi.

(doku): Bir vucudun veya bir organın yapı elemanlarından birini meydana getiren hücre bütünü.